نامه ای به فرشته آسمانی زندگیم ...

با سلامی و کلامی دیگر 

باز در کوی تو دلباخته ام

هر نگاهت را من

مرهمی بر دل خود ساخته ام 

اگر از حال من خسته سئوالی داری

چند وقتی است که در خانه غم 

این دلم سر به گریبان عزا دوخته است 

شده در راز و نیاز 

 همه از فرقت یارش به بلا سوخته است 

با خودم می گویم  

کاش می شد روزی 

عشق را یکسره فریاد کنم 

آه اما افسوس 

بی خریدار که بازار ندارد رونق! 

حال از حال تو می پرسم من

گوئیا مثل من دلشده بغض آلودی 

تو چرا ؟ ای نفست فکر همه ساعاتم 

توچرا در به در و چهره به خاک آسودی؟ 

تو که یک خنده ات انگیزه مرگ من شد

تو چرا دست به دامان غم و اندوهی؟

همه شب دلخوشی ام 

فکر اینست که فردا رخ زیبای تو را خواهم دید

با نگاهی که جنون می دهدم پلک به پلک

با سلامی که زجان می بردم گام به گام 

سخن از مهر و وفا خواهی گفت

و دوتایی پس از آن  

دست در دست و دل اندر دل هم 

خانه ای می سازیم

 با ستونی از عشق... 

نامه ام را دیشب 

به کبوتر دادم 

تا دم صبح که از کوی شما می گذرد

با امیدم به تو تقدیم کند 

وقت تنگ است ،‌ بیا 

منتظر می مانم ...