تازه از زیر بارون اومده بود. تنش بوی نم می داد. هنوز لباسای خیسش رو در نیاورده بود.ازش پرسیدم: « تاحالا کجا بودی؟» بینیش کیپ شده بود. همونطوری جواب داد:« رفته بودم قدم بزنم» بهش گفتم آخه آدم ناحسابی توی این بارون رفتی قدم بزنی؟ نمیگی سرما میخوری می افتی؟» زیر چشمی یه نگاه پر معنی بهم کرد و با یه لبخند تلخ،خیلی آهسته با دستش روی میزو نشونم داد و گفت : « دوست را زیر باران باید دید...» نگاه که کردم دیدم یه دسته گل رز بارون خورده با یه روبان سفید روی میزه. جلوتر رفتم. روی دسته گل یه کارت بود که روش نوشته بود :« آسمانی ترین ، دوستت دارم »